بازی وسر گرمی یکی از مهمترین مواردی است که توسط ان میتوان خیلی چیزهای یک جامعه ویا یک قوم را شناخت.از نگاه دیگر بازی لازمه یک جامعه زنده وپویا است.اینکه گفتم از نوع بازیها وسر گرمیهای یک جامعه ما میتوانیم به اداب ورسوم،دین ومذهب،باورها وعلاقه ها،وضعیت فرهنگی واقتصادی،سر زندگی ودلمردگی وپی ببریم گزافه نیست.مخصوصا نحوه گذراندن اوقات فراغت میتواند بما در شناساندن یک جامعه خیلی کمک نماید.اگر شما وارد جامعه ای شوید ومشاهده کنید که مردم بیشتر اوقات فراغت خودرا با بازیهای مفرح و پویا،بایادگیری هنرهای متعالی مانند نقاشی وموسیقی،با مطالعه کتب ورومه ومجلات،با یادگرفتن حرفه های متنوع واین قبیل موارد سپری میکنند .این نشان میدهد که ایم یک جامعه سالم وپویا وزنده است.جامعه ای است که رو به تکامل وپیشرفت است،جامعه ای است که به اینده ان اپیدی است.بر عکس اگر وارد جامعه ای شدید که اکثر ان اوقات فراغت خودرا با کارهای بیهوده میگذرانند،در ان جامعه بساط گرد ودود و سبگار وقلیان،بساط عرق وشراب ومسکرات وپهن است .برداشت شما از چنین اوضاعی چه خواهد بود،درست میگویید این موارد نشان دهنده یک جامعه رو به زوال است.مردم این جامعه حال خوبی ندارند.متاسفم که بگویم وضع جامعه شهری ما مخصوصا در شهرهای بزرگ زیاد خوب نیست،از ظاهر ادمها وجوانها میتوان خیلی چیزهارا فهمید.وانچه میبینیم زیبنده یک حکومتی که داعیه اسلام ومسلمانی دارد نیست،مدعیان اسلام ناب در خواب خرگوشی بسر میبرند،یا خبر ندارند ویا یا خودرا به بیخبری میزنند که در هردو صورت مایه تاسف وشرمندگی است.یادم می اید زمانی اقای جنتی در خطبه های نماز جمعه میگفت مردم ناراحت فرزندان خود نباشند حکومت اسلامی انهارا به بهترین نحو تربیت خواهد کرد وامروز ما خلاف انرا میبینیم.بگذریم ازاین موضوع شما در گذشته نه چندان دور اگر وارد روستای من میشدید ،مردم روستایم سرزنده وشاداب بودند.صدای هلهله ناشی از بازی بچه ها تا کیلومترها انطرف تر شنیده میشد.مندسن با صدای بلند میگفت حسن ایندفعه هر جور است باید نو شوی،من که توپ رازدم زود برو نو شو وگرنه هیچکس نیست.محمد باصدای بلند میگفت"شصتم گل نارم برو بدی بدی بدی بدی"وانطرف تر عطا که بر پشت تقی سوار شده بود میگفت"خر ساو بالون ساو " وهمینطور دیگر بازیها.واین بازیها وسرگرمیها نشان میداد که روستای من یک روستای شاداب وسرزنده واز همه مهمتر پاک وبی الایش است.به پاکی وزلالی اب کراباد،وچشمه بزودار،مردمش سالم وقبراق هستند همانند اهوان کوههای رهینج ولوپیا وسر سبزند هماننددرختان سر به فلک کشیده تنگل رضوی.این را من با دیدن بازیهایشان وسر گرمیهایشان میگویم.از بازیهای معروف که در روستای چنار بازی میشد میتوان به بازیهای زیر اشاره نمود.
گوی بازی-تیشله بازی-کوکوبازی-سیخ سیخ پایه-گوی قره-خرساو بالون ساو-گو گوزل پندل-بدی بدی-شاه ووزیر-استای زنجیر باف-جوز بازی-غایم موشک-گوله نحمدو(مخصوص ن است)-باد خوردن در ایام نوروز-کشتی گرفتن-رقص با چوب همراه دهل ودو سازه-مجول بازی- والبته این انچیزی است که من بخاطر دارم وصد البته که بازیهای دیگری هم وجود داشته است .امروز ه هم بازیهای جدید وارداتی مانند فوتبال ووالیبال و دیگر بازیها دربین بچه ها وجوانان رواج پیدا کرده است.برای نمونه سعی میکنم چند بازی را برای شما شرح دهم.
گوی بازی: گوی بازی در اصل همان توپ بازی است. در گویش روستا به توپ گوی میگویند البته توپ وگوی هردو اسم عام هستند. مثلا ما توپ فوتبال،والیبال،بسکتبال،هندبال و داریم.ولی در قدیم این توپها ویا گویها اینقدر تنوع نداشت وبهمین جهت یکنوع گوی تقریبا به اندازه توپهای تنیس امروزی وجود داشت که در روستا برای گوی بازی وهمچین بازی گوی قره از همان گوی استفاده میشد.البته در ساخت انها فرق وجود داشت بعضیها از جنس جیر بودند وشل بودند وبهمین جهت وقتی باچوب مخصوص بزیر ان میزدی خیلی دور نمیشد،اما نوع دیگر که به ان هفت جلد یا بنبه ای میگفتند سفت بود ووقتی چوب به ان بر خورد میکرد خیلی دور شده وسرعت انهم خیلی بالا بود. معمولا بچه های کوچک ونو جوانان با توپهای اول وجوانان با توپهای پنبه ای ویا همان هفت جلد بازی میکردند.
وسایل لازم جهت بازی گوی بازی: یک یا دوعدد چوب تقریبا به طول یک یا یکمتر وبیست سانتی متر وقطر سه سانتی متر به بالا جهت ضربه زدن به زیر توپ اگر چوب وتوپ زاپاس هم داشته باشیم خوب است .وتعدادی بازیکن که این تعداد میتواند متغیر باشد ومعمولا هر طرف حد اقل سه نفر لازم است.ودر نهایت زمین بازی که باید یک محوطه ای بطول حد اقل یکصد متر وعرض پنجاه متر باشد. بستگی به تعداد بازیکن دارد .هر چقدر بازیکنها بیشتر باشد این میدان باید وسیع تر باشد.بهتر است محلی انتخاب گردد که محل رفت وامد مردم وماشین ودامها نباشد برای بازی کفش ولباس خاصی لازم نیست اما باید کفشها سبک وبه ما محکم باشد ولباسها هم اندازه یعنی نه تنگ ونه گشاد نباشند.بهتر است افراد شرکت کننده در این بازی هم سن وهم قد باشند البته میتوانند در سنین مختلف هم باهم بازی نمایند.
نحوه یار گیری وقرار دادهای بازی:نحوه انتخاب افراد جهت بازی بدین صورت است که ازبین افراد حاضر باتوافق دونفر به عنوان رییس ویا هماهنگ کننده دو گروه انتخاب میشوند که در اصطلاح محل به انها اوستا گفته میشود. این دونفر به ترتیب از بین بقیه افراد حاضر به ترتیب نفرات دیگر را انتخاب میکنند یعنی بدین صورت که استای اول یکنفر را انتخاب میکند وسپس استای دوم یکنفر را وبهمین صورت ادامه پیدا میکند تا نفرات تمام شوند واگر در نهایت نفری باقی ماند که تنها شد ویار ندارد تا طرف مقابل هم انتخاب نمایند معمولا اورا به تیمی که ظاهرا ضعیف تر است میدهند.
قراردادهای بازی:معمولا در ابتدای بازی یکسری قرارداد بین دوتیم بسته میشود،از مهمترین انها تعیین محدوده بازی است.محدوده را معمولا با استفاده از نشانه ها وعلا مات مو جود مشخص میکنند.مثلا وجود درخت،دیوار،پستی وبلندیها و ویا اگر موانعی باشد مثلا در ان محدوده مکانی است که نباید توپ وارد ان شود مانند منزل مسی ویا مزرعه وکشت ویا احیانا جای خطر ناک مانند چاه وگودال عمیق و. کلا این مناطق را ممنوعه اعلام میکنند و اگر توپی که زده میشود وارد این مناطق شود در اصطلاح میگویند سوز شده است وهرکس که برود وزودتر ان توپ را بردارد وتصاحب کند ان تیم او است که دوباره توپ خواهند زد.یکی دیگر از این قراردادها نحوه گرفتن توپی است که زننده توپ میزند .معمولا وقتی توپ ویا همان گوی توسط یکنفر از تیم زننده توپ زده میشود این توپ برایش سه حالت بوجود می اید 1-توپ در یکی از قاط محوطه مجاز پایین می اید باید توسط نفرات تیم مقابل که در میدان پخش شده اند به زننده توپ برگردانده شود تا دوباره زده شود.2-گوی به محلهای ممنوعه قرارداد شده میرود که در این صورت هرکس اول انرا تصاحب نماید تیم او زننده توپ خواهند بود.3-توپ توسط افراد تیم مقابل قبل از اینکه بزمین برخورد کند با دست گرفته میشود ویا بهتر بگوییم در دستان انها قرار میگیرد در ای حالت کسانی که توپ جمع کن بودند جایشان با تیمی که توپ میزدند عوض میشوند.توضیح اینکه گاهی قرار داد میکنند که اگر توپ به زمی اصابت نماید وقبل از اینکه مرتبه دوم بزمین بخورد باز در دستان نفرات تیم مقابل قرار گیرد بازهم جای دو تیم عوض میشود.در اصطلاح محلی به این حالت میگویند یک کله اش قبول است .ومعمولا قرارداد میشود که توپ را از نقطه ای که قرار داد کرده اند که توپ بزنند به عقب نزنند.
یکی دیگر از قراردادهای بین دوتیم بدین صورت است که انها قرار داد میکنند که هر نفر حق دارد چند مرتبه به توپ با چوب مخصوص ضربه بزند.معمولا تعداد این ضربات پنج میباشد یعنی هر نفر فقط حق زدن همین 5 ضربه را دارد وبعد از ان تا "نو" نشود نمیتواند در بازی شرکت نماید. واما اینکه اصطلاح نو شدن چیست توضیح خواهم داد. دیگراز قراردادهای بازی تعیین محلی معمولا نزدیک به انتهای زمین بازی ودر ربروی زنندگان گوی است که به ان معمولا "سر کوه یا سر محله ویا سر مزار " میگویند که توسط یک علامتی مشخص میگردد. بازی کن زننده توپ وقتی پنج توپ خود را زد دیگر نمیتواند توپ بزند مگر اینکه برود و دستش را به این علامت ومحل بزند وبرگردد. اگر موفق گردد وبرود ودست به ان محل بزند وبر گردد در اصطلاح میگویند که نو شده است وحق بازی مجدد دارد در غیر اینصورت باید بنشیند وماشاچی باشد وتا زمانی که نو نشده است بهمین وضع خواهد ماند.
نحوه انجام گوی بازی:بعد از اینکه افراد تیمها مشخص شدند،برای اینکه مشخص شود زننده توپ کدام تیم است از روشهای مختلفی استفاده میگردد. مثلا بوسیله سکه ای شیر یاخط میکنند، یا گل پوچ میکنند ،ولی شایع ترین وساده ترین راه تر وخشک است وانهم بدین صورت است که دو نفر استاها تکه سنگ مسطحی را انتخاب کرده ویکطرف انرا خیس کرده وسپس به طرف دیگر میگوید تر یا خشک؟ وطرف مقابل یکی را انتخاب میکند،سپس سنگ را بهوا پرتاب میکنند وقتی بزمین بخورد انطرفی که رو به اسمان است برندهرا تعیین میکند وان گروه زننده توپ خواهند بود.
بعد از اینکه تیم زننده وتیم توپ جمعکن مشخص شد تیم توپ جمع کن توسط استا به ترتیب مهارت در نقاط مختلف زمین بازی چیده میشوند، نفرات تیم زننده توپ هم توسط استا به ترتیب جهت زدن گوی تعیین میشوند،معمولا ابتدا کسانی توپ میزنند که ناوارد هستند ویا کوچکترند، وافراد وارد ومخصوصا استا که معمولا سعی میگردد از بهترینها باشد در پایان همی توپ میزند،که این مسءله دلیلی خاص دارد.ومعمولا توسط استا به نفرات توصیه میشود که توپها طوری بزنند که اولا هوایی نباشد زیرا اگر هوایی زده شود وهنگام پایین امدن در دستان بازیکن طرف مقابل قرار گیرد بازی تعویض خواهد شد.وچه بسیار اتفاق می افتد که به سبب ناواردی زننده توپ همان توپ اول توسط بازی کننده های تیم مقابل گرفته وجای تیمها عوض می گردند واین برای تیم زننده توپ خیلی ناراحت کننده وبد است.بهمین خاطر گاهی استا به فرد ناوارد میگوید پوچ کن ،بازیکن هم توپ را در دست گرفته وبا چوب بروی توپ میزند بدون اینکه گوی از دستش جدا شود، وفقط میشمارد یک، دو، سه و وسپس تحویل نفر بعدی میدهد. بهمین ترتیب نفرات تیم زننده توپ شروع میکنند به توپ زدن ،اشاره شد که هر نفر که توپ بزند تا نو نشود نمیتواند دوباره توپ زنی نماید واین جای مشکل بازی است،زیرا تیمی که مسءول جمع کردن توپهای زده شده هستند باید هر توپی را که زده میشود وبهر نقطه ای از زمین قراردادی که برود انرا بر گردانند ومعمولا انها انرا دست بدست کرده وبه زننده توپ بر می گردانند. مهم این است که فردی که میخواهد به اصطلاح نو شود باید از بین همین افراد تیم مقابل به صورت دو وخیلی سریع خودرا به سر کوه ویا سر مزار برساند ونکته اصلی این است که اگر توپ در دستان تیم جمع کننده توپ باشد وانرا به شخصی که در حال نوشدن است بزند تیم زننده توپ باخ ته است وجایگاه دو تیم عوض خواهد شد،بنا بر این شخصی که میخواهد نو شود باید خیلی دقیق محاسبه نماید،یعنی هم سرعت خودش،هم موقعیت توپ زده شده را وهم جایگیری افراد تیم مقابل را وبا اگاهی کامل اقدام نماید وگرنه گرفتار خواهد شد باعث ابروریزی تیمش خواهد گشت.
از مرحله های جالب ودیدنی
گوی بازی نحوه نو شدن است. شخصی که نو میشود فقط در دو نقطه امنیت دارد و بازی کنندگان تیم مقابل نمیتوانند به او توپ بزنند 1 -در مکان شروع بازی یعنی جایی که زننده های توپ را میزنند 2-در سر کوه ویا مزار یعنی بمحض اینکه دستش به محل قرار داد شده رسید دیگر ایمن است واگر توپ هم به او برخورد کند قبول نخواهد بود ،او میتواند همانجا توقف کرده ور فرصت مناسبی باز گردد وخیلیها هم که دارای دو سریع وقدرت بدنی بالایی هستند سریع می ایند ودست زده وبر می گردند.
نکاتی در این قسمت بازی است که حایز اهمیت است،معمولا تیمی که توپ جمع کن هستند ،استای انها سعی میکند افراد چابک سریع را در همین مسیر نو شدن بگمارد برایهمین منظور که وقتی افراد تیم مقابل میخواهند نو شوند انها بتوانند از توپ استفاده کرده توپ را به انها بزنند. در مقابل استای تیم زننده توپ سعی میکند گوی زنهار وارد وقهار خودش را در نفرات اخر جای دهد تا بازدن توپهای بلند ومهارتی انها یارانی که نو نشده اند نو شوند. چون اگر درست فهمیده باشید بهترین زمان برای نو شدن زمانی است که توپ توسط زننده ای ماهر زده میشود وتوپ مدتی طول میکشد تا بدستان افراد تیم مقابل برسد،البته واضح است که این توپها طوری زده میشوند که بر اثر سرعی زیاد هوایی نبودن نمیتواند توسط بازیکنان مقابل از هوا گرفته شوند.بهمین صورت بازی ادامه پیدا میکند تا زمانیکه به توافق طرفین بازی پایان پیدا کند. همانطور که در بین نوشته هایم گفتم وضعیت بازی بچند طریق عوض میگردد.1-زمانی که توپی که توسط یکی از بازیکنان تیم زننده توپ زده شود واین توپ برابر قرارداد از هوا مستقیم توسط یکی از نفرات تیم جمع کننده توپ گرفته شود.2-زمانی که توپی که توسط یکی از نفرات تیم زننده توپ زده شود ودر جاهاییکه برابر قرارداد اولیه ممنوع بوده است فرود اید ودر اصطلاح سوز شود در اینصورت هر کس از هر تیم که ان توپ را ابتدا تصاحب نماید تیمش زننده توپ خواهد بود،3-تو صیح دادیم که هرنفر از تیم زننده توپ که سهمیه توپش را بزند دیگر حق توپ زدن ندارد مگر اینکه نو بشود، ومعمولا زمان نو شدن زمانی است که یکنفر توپ را میزند ودرست در لحظه ای که چوب بتوپ بر خورد میکند وتوپ بهوا میرود این زمان برای شخصی که میخواهد نو شود اغاز میگردد واین زمان وقتی تمام میشود که این توپ بزمین برخورد کند ودر دستان بازیکن نفر تیم توپ جمع کن قرار گیرد ،حالا اگر نفری که نو میشود در بین راه باشد یعنی در سر جایگاه قراردادی که قبلا قرارداد شده ودر اصطلاح به ان سر کوه ویا مزار میگویند ویا محل توپ زرن یعنی جاییکه دیگر هم تیمیهایش دارند توپ میزنند نباشد نفرات تیم مقابل سعی خواهند کرد که این توپ را به او بزنند، برای اینمنظور میتوانند انها بین خود توپ را هم دست بدست نماییند،حال اگر توپ به او بر خورد کند تیمش باخته وجای تیم عوض میشود، اما در این شرایط هنوز ماجرا تمام نشده است ،زیرا با اصابت توپ به ان شخص نفرات هردو تیم باید سریعا خودرا یا به سر کوه ویا به محل زدن توپ برسانند زیرا این توپ رهاشده را حالا هر کدام از نفرات دوتیم حق دارند برداشته وبه نفراتیکه خارج از دومحل یادشده هستند بزنند وبه همین صورت این وضع ادامه پیدا خواهد کرد تا تمام نفرات دوتیم در دو محل ذکر سده تجمع پیدا نمایند وتکلیف دو تیم معلوم گردد.4-حالت استثنایی زمانی است که تمام نفرات تیم زننده توپ سهمیه توپشان را زده باشند وهیچکدام ازانها نو نشده باشند پرواضح است که به علت اینکه هیچ زننده توپی وجود ندارد باید جایشان را عوض نمآیند،
امیدوارم بتوانید با استفاده از توضیحات فوق این بازی را بر کزار ولذت ببرید.
تیشله بازی:
تیشله بازی یا توشله بازی همان تیله بازی است که در گویش محلی به ان اطلاق میشود.در تیشله بازی قدیم بعلت نبودن تیله های شیشه ای ورنگارنگ امروزی معمولا از تیشله های سنگی که ساخت خود جوانان روستا بود استفاده میشد. نحوه ساخت انها جالب بود ،معمولا تکه سنکی محکم ورنکی از داخل کوهها ویا رکدخانه ها پیدا کرده وسپس با استفاده از سنگی دیگر شروع میکردند با زدن ضربات ملایم وجدا کردن تکه های ریز از ان انرا شکل میدادند، این کار مدت زیادی بطول می انجامید.هر چقدر زمان میگذشت وروی ان کار میشد بشکل واقی اش نزدیکتر میشد ومدور میکشت. وقتی خوب شکل میگرفت حالا باید بخاطر اینکه صاف وصیقلی شود ان را بسابانند، برای اینمنظور معمولا در کنار قناتها ویا برکه های اب سنگهای پهن وبزرگی قرار داشت که روی انها حفره هایی بهمین منظور ایجاد شده بود میرفتند وتیله را داخل ان گذاشته واب رویش میریختند وسپس کف دست را روی تیله قرار داده وبا فشار بچب وراست میچر خاندند وانقدر این عمل را تکرار میکردند که تیله کاملا گرد وصاف وصیقلی میشد. این تیلهها خیلی زیبا وقشنگ بودند وکم کم مشاهده میشد که دوتا یک شکل ویکجور باشند، بهمین دلیل تیله هر کس معلوم ومشخص بود.البته کوچک وبزرگ بودن انها هم دلایلی داشت ،تیشله های جوانان وبه اصطلاح روستا جهیلها بزگتر ونوجوانان وبچه ها کوچکتر بودند. اما تیشله های شیشه ای کارخانه ای معمولا هم اندازه و گاها همشکل بودند.چون تیشله های قدیمی را از سنگ درست میکردند وسنگها هم متفاوت بودند لذا تیشله ها هم متفاوت ورنگارنگ بودند وتیشله هر جوان شناخته شده بود.خوب وسیله بازی همین تیشله بود وبقیه اش را هر جا که دارای مقداری زمین مسطح باشد میتوانستی سرو پا کنی، چون فقط نیاز به سه ویا چهار عدد گودال کوچک داشتی که برروی زمین ودر فاصله های معین ودر امتداد یک خط مستقیم حفر کنی وتعداد دو ویا چهار نفر برای بر قرار کردن بازی .این بازی اکثرا برای سر گرمی بازی میشد، ولی بزرگترها گاهی بصورت شرط بندی وگاهی هم برد وباخت بازی میکردند مثلا در اصطلاح روستا میکفتند تیری چند ریال ویا چند تومان ، بهر جهت مانند دیگر بازیها میتوان ان را بهر دو صورت انجام داد.اما نحوه بازی بدین صورت انجام میشد. همانطور که اشاره گردید این بازی با حد اقل دو نفر وحد اکثر چهار نفر میتواند انجام پذیرد.وسایل بازی داشتن یک عدد تیشله برای هر فردو زمین مسطحی است که تقریبا طول ان بیست متر وعرض ان پنج متر باشد. ابتدا تعداد حد اقل سه گودال تقریبا به عمق پنج ساتیمتر وبه فاصله دو الی سه متر از همدیگر در زمین حفر می کنیم . سعی میکنیم محیط بازی تمیز واشغال وسنگ ودیگر اجسام خارجی نباشد. در هر بازی ابتدا قرار داد بازی به رضایت طرفین تعیین میشود. قرارداد میکنیم که به هنگام بازی کردن نباید انگشت از زمین جدا شود ویا اینکه مجاز هستیم که دست از زمین جدا گردد. که در اصطلاح روستا میگویند نباید کلیک را شور داد یعنی نباید انگشت را از زمین بلند کرد. ودیگر اینکه اگر هنگام زدن توشله توشله به مانعی بر خورد نماید وساکن شود قرار داد میکنند که ساکن باشد ویا اینکه بازیگر میتواند به اندازه جهش روی دوپایش در جهتی که تیشله باید میرفت تیشله اش را به جلو ببرد . اگر در ابدا قرار داد کنند که رفت ومند نداریم یعنی اگر تیشله به مانعی خورد در هر کجا که ساکن شد باید همانجا قرار گیرد واگر قرار داد شود که رفت ومان داریم این بستگی به نظر بازیکن دارد که اگر دلش بخواهد پس از برخورد تیشله اش به مانعی میتواند تیشله اش را به اندازه پرش جفت پایش در همان جهتی که تیشله باید میرفت جلو ببرد. دیگر از قرار دادها این است که اگر تیشله ای نز دیک یکی از گودالها به تیشله دی گری بخورد وهمزمان یکی از تیشله ها هم وارد گودال شود ، که در اصطلاح محلی به ان لس los میگویند ایا بازی ادامه پیدا کند و تیشله ای که وارد گودالی شده امتیاز تصاحب گودال که در اصطلاح روستا به گودال خانه می گویند را دارد ویا اینکه بازی را از همانجا رها واز نو شروع به بازی مینمایند ودر اصطلاح میگویند که لس داریم یا نداریم که اگر داشته باشند باید بازی از نو شروع شود، قرارداد دیگر جرق نام دارد وان هم زمانی است که تیشله ای همزمان که به تیشله ای برخورد میکند به تیشله دیگر هم بر خورد می نماید ودر اصل به دو تیشله میخورد وباز قرارداد میکنند که ایا بازی را ادامه دهند ویا اینکه تعطیل واز نو شروع نمایند، که اگر ادامه دهند براای زننده دو امتیاز محسوب خواهد شد. اینکه چه کسی اول بزند ویا تیشله اش را بکارد ویا در اصطلاح محلی شوندshond کند نیز با شیر یا خط ویا با تر وخشک مشخص میشود،در شیر یا خط سکه ای را به هوا پرتاب کرده از قبل هر کس یکطرف سکه را مشخص میکند واگر همان طرف پش از فرود امدن سکه بر زمین امد او میزند وبازنده شوند میکند ویا سنگی صاف را انتخاب کرده ویکنفر طرف خشک ودیگری طرف تر را انتخاب میکند،وسپس با اب دهان یکطرف را خیس کرده وبه هوا پرتاب می کنند که تر ویا خشک بودن زمانی که سنک بزمین بر خورد نماید مشخص می گردد. در ای بازی بدست اوردن امتیاز بدو علت بستگی دارد یعنی به تعداد خانه های تصرف شده یا تعداد ضربه هاییکه که به دیگر تیشله ها زده شده است که در اصطلاح محلی به ضربه ها تیر میگویند. اما در بازی دو نفره تعداد خانه ها معمولا سه عدد است در یکی از خانه های انتهایی نفری که برابر قرعه کشی باید شوند کند تیشله اش را در لب گودال قرار میدهد وشخص دیگر از فاصله معین که تعیین می کنند واین فاصله تا پایان بازی ثابت است شروع به بازی میکند، او تیشله اشرا میزند وپر واضح است که چون راه گرفتن امتیاز زدن تیر به تیشله حریف ویا تصاحب خانه ها است پس سعی میکند طوری به شله کاشته شده تیر بزند که در صورت عدم بر خورد به نزدیک یکی از خانه ها برود تا در حرکت بعدی بتواند ان خانه را تصاحب وامتیاز انرا بدست اورد.برای زننده ممکن است چند اتفاق بیفتد که چون پایه بازی است شرح میدهم،ممکن است تیشله اش به تیشله رقیب بر خورد نکرده وبه نز دیک یکی از خانهه ها برود،ویا ممکن است بر خورد نکرده وبداخل یکی از خانه ها برود که در این صورت ان خانه را تصرف کرده وادامه بازی میدهد یا بسراغ خانه دیگر میرود یا اینکه سعی مینماید به تیشله حریف تیر بزند که ادامه ان مانند انچه میشود که شرح دادم یعنی اگر تیر بزند ویا خانه دی گری را تصرف نماید ادامه بازی با اوست ولی اگر تیر نزند ویا اینکه خانه ای را تصرف ننماید دیگر حق بازی ندارد ونفر دوم بازی اش را شروع میکند،دوم ممکن است که تیر بزند خوب اگر تیر بزند پس از ساکن شدن تیشله اش حق بازی با او است و وباید حتما ابتدا خانه ای را تصرف نماید چون تا خانه ای را تصرف نکند نمیتواند به تیشله رقیب تیر بزند ،پس بناچار به طرف خانه ای بازی میکند که اگر خانه را صاحب شد میتواند ادامه بازی داده ویا بطرف خانه دیگر برود ویا اینکه به تیشله حریف تیر بزند ومختار است اگر نتواند خانه ای تصاحب کند ویا تیر بزند نوبتش تمام ونوبت بازی رقیب فرا میرسد.در بازی دو نفره ودارای سه خانه شخصی که شوند کرده دو خانه باید تصرف کند که یکی از انها همان خانه ای است تیله را بغل ان کاشته است .بلاخره بازی نفر اول که بصورت مشروح بالا در یکی از ان حالات تمام شود ،نوبت نفر دوم فرا میرسد، حالا او با تامل وفکر یا سعی میکند که برود وخانه ای را صاحب شود ویا اینکه سعی میکند به طرف حمله کرده وبه تیشله اش تیر بزند،که باز بعد ان همانند انچه میشود که عرض شد.تا زمانی که خانه ای تصرف نشده باقی باشد این زد وخورد ادامه دارد ووقتی هرسه خانه تصرف شود بازی تمام است وحالا نوبت شمردن امیازات است که هرتیر یک امیاز وتصاحب هر خانه هم یک امتیاز دارد ودر پایان برنده مشخص میشود،بازی بهمین صورت ساعتها ادامه پیدا میکند.
واژه های محلی روستای چنار بخش دوم (سین تا ی)
بازی ,توپ , به , که ,ای , در ,است که ,زننده توپ ,که در ,تیم مقابل ,که توپ ,ادامه پیدا میکند ,بازی ادامه پیدا
درباره این سایت